Welk verhaal wil jij delen? Iedere deelnemer bracht een persoonlijk verhaal mee. Er werden verhalen gedeeld over het verlies van een geliefde door overlijden, maar ook over het verlies van een dierbare door een onverwachte, zelfgekozen contactbreuk. Emoties kwamen los en mochten er deze middag zijn.
Samen zijn voelt fijn. Verhalen die elkaar raken.
Gevoelens die we herkennen.
Het delen zorgt voor stroming en beweging.
Houd niet vast of verstil!
Gun jezelf vertraging, stilstaan en doorvoelen.
De verschillende vormen van verlies brengen overeenkomstige gevoelens met zich mee. Gevoelens die overal doorheen snijden en een adembenemende pijn veroorzaken in het hart: hartenpijn.
Bij verlies komen er talloze vragen op: waarom? Hoe nu verder? Had ik of iemand anders iets kunnen doen om het te voorkomen? Het niet kunnen begrijpen van de wending. Je wilt niet loslaten, maar moet het tegen wil en dank toch doen. Emoties van boosheid, hoop, verbijstering, onbegrip en ontkenning wisselen elkaar voortdurend af.
Het definitieve “nooit meer” overvalt je op allerlei plekken en op verschillende momenten in je leven. Het voelt alsof een deel van jezelf is weggenomen: een amputatie. Je verlangt naar een teken, een klein gebaar, een detail van degene die je moet missen. Je wilt de kleine details van hem of haar nooit vergeten.
Hoe dichterbij en dierbaarder het verlies, hoe heftiger de storm van emoties. Het verlies is als een tsunami die alles op zijn kop zet. Tijd nemen om te rouwen kan voelen als een luxe die je jezelf soms niet kunt of wilt gunnen. Dat kan komen door werkverplichtingen, mensen om je heen die jou heel hard nodig hebben, of misschien omdat je het liefst gewoon wilt wegrennen van al die pijn.
Rouw laat zich niet voor de gek houden—het vindt altijd zijn weg, soms pas jaren later. Als je het rouwen overslaat, kan het vroeg of laat als een boemerang terugkomen.
Door stil te staan, te luisteren naar anderen, het van je af te tekenen of te schrijven, en je eigen verhaal te delen, ontstaat er ruimte. Ruimte om te ademen en te voelen. Het is wonderlijk hoe veerkrachtig we zijn. Zelfs toen we dachten dat we dit verlies niet aankonden, zijn we er toch in geslaagd te overleven.
Verslag van Ineke, je kunt in november, december en januari ook nog aansluiten!